Psalmus 13
In finem. Psalmus David.
Dixit insípiens in corde suo: non est Deus.
Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: non est qui
fáciat bonum, non est usque ad unum.
Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, ut vídeat si est
intéllegens, aut requírens Deum.
Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: non est qui fáciat bonum,
non est usque ad unum.
Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant venénum
áspidum sub lábiis eórum.
Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: velóces pedes eórum ad
effundéndum sánguinem.
Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: non
est timor Dei ante óculos eórum.
Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, qui dévorant plebem meam
sicut escam panis?
Dóminum non invocavérunt, illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
Quóniam Dóminus in generatióne justa est, consílium ínopis confudístis:
quóniam Dóminus spes ejus est.
Quis dabit ex Sion salutáre Israël? cum avérterit Dóminus captivitátem
plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
SALMO 13
Al maestro del coro. Di Davide.
Lo
stolto pensa: "Non c'è Dio". Sono corrotti, fanno cose abominevoli:
nessuno più agisce bene.
Il
Signore dal cielo si china sugli uomini per vedere se esista un saggio: se c'è
uno che cerchi Dio.
Tutti
hanno traviato, sono tutti corrotti; più nessuno fa il bene, neppure uno.
Non
comprendono nulla tutti i malvagi, che divorano il mio popolo come il pane?
Non
invocano Dio: tremeranno di spavento, perché Dio è con la stirpe del giusto.
Volete
confondere le speranze del misero, ma il Signore è il suo rifugio.
Venga
da Sion la salvezza d'Israele! Quando il Signore ricondurrà il suo popolo,
esulterà Giacobbe e gioirà Israele.