Psalmus 42
Psalmus David.
Júdica me, Deus, et discérne causam meam de gente non sancta, ab hómine
iníquo, et dolóso érue me.
Quia tu es, Deus, fortitúdo mea: quare me repulísti? et quare tristis
incédo, dum afflígit me inimícus?
Emítte lucem tuam et veritátem tuam: ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in
montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
Et introíbo ad altáre Dei: ad Deum, qui lætíficat juventútem meam.
Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus: quare tristis es, ánima mea?
et quare contúrbas me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: salutáre vultus mei, et Deus
meus.
SALMO 42
Fammi giustizia, o Dio,
difendi
la mia causa contro gente spietata; liberami dall'uomo iniquo e fallace.
Tu
sei il Dio della mia difesa; perché mi respingi, perché triste me ne vado,
oppresso dal nemico?
Manda
la tua verità e la tua luce; siano esse a guidarmi, mi portino al tuo monte
santo e alle tue dimore.
Verrò
all'altare di Dio, al Dio della mia gioia, del mio giubilo. A te canterò con la
cetra, Dio, Dio mio.
Perché ti rattristi, anima mia, perché su di me gemi? Spera in Dio: ancora potrò lodarlo, lui, salvezza del mio volto e mio Dio.