PSALMUS 43

In finem. Filiis Core ad intellectum.

Deus áuribus nostris audívimus: patres nostri annuntiavérunt nobis.

Opus, quod operátus es in diébus eórum, et in diébus antíquis.

Manus tua gentes dispérdidit, et plantásti eos: afflixísti pópulos, et expulísti eos.

Nec enim in gládio suo possedérunt terram, et brácchium eórum non salvávit eos:

Sed déxtera tua, et brácchium tuum, et illuminátio vultus tui: quóniam complacuísti in eis.

Tu es ipse Rex meus et Deus meus: qui mandas salútes Jacob.

In te inimícos nostros ventilábimus cornu: et in nómine tuo spernémus insurgéntes in nobis.

Non enim in arcu meo sperábo: et gládius meus non salvábit me.

Salvásti enim nos de affligéntibus nos: et odiéntes nos confudísti.

In Deo laudábimur tota die: et in nómine tuo confitébimur in s?culum.

Nunc autem repulísti et confudísti nos: et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris.

Avertísti nos retrórsum post inimícos nostros: et qui odérunt nos, diripiébant sibi.

Dedísti nos tamquam oves escárum: et in géntibus dispersísti nos.

Vendidísti pópulum tuum sine prétio: et non fuit multitúdo in commutatiónibus eórum.

Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.

Posuísti nos in similitúdinem géntibus: commotiónem cápitis in pópulis.

Tota die verecúndia mea contra me est, et confúsio faciéi meæ coopéruit me.

A voce exprobrántis, et obloquéntis: a fácie inimíci, et persequéntis.

Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te: et iníque non égimus in testaménto tuo.

Et non recéssit retro cor nostrum: et declinásti sémitas nostras a via tua:

Quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, et coopéruit nos umbra mortis.

Si oblíti sumus nomen Dei nostri, et si expándimus manus nostras ad deum aliénum:

Nonne Deus requíret ista? ipse enim novit abscóndita cordis.

Quóniam propter te mortificámur tota die: æstimáti sumus sicut oves occisiónis.

Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem.

Quare fáciem tuam avértis, oblivísceris inópiæ nostræ, et tribulatiónis nostræ?

Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra: conglutinátus est in terra venter noster.

Exsúrge, Dómine, ádjuva nos: et rédime nos propter nomen tuum.

 


SALMO 43

Al maestro del coro. Dei figli di Core. Maskil.

Dio, con i nostri orecchi abbiamo udito, i nostri padri ci hanno raccontato l'opera che hai compiuto ai loro giorni, nei tempi antichi.

Tu per piantarli, con la tua mano hai sradicato le genti, per far loro posto, hai distrutto i popoli.

Poiché non con la spada conquistarono la terra, né fu il loro braccio a salvarli; ma il tuo braccio e la tua destra e la luce del tuo volto, perché tu li amavi.

Sei tu il mio re, Dio mio, che decidi vittorie per Giacobbe.

Per te abbiamo respinto i nostri avversari nel tuo nome abbiamo annientato i nostri aggressori.

Infatti nel mio arco non ho confidato e non la mia spada mi ha salvato,

ma tu ci hai salvati dai nostri avversari, hai confuso i nostri nemici.

In Dio ci gloriamo ogni giorno, celebrando senza fine il tuo nome.

Ma ora ci hai respinti e coperti di vergogna, e più non esci con le nostre schiere.

Ci hai fatti fuggire di fronte agli avversari e i nostri nemici ci hanno spogliati.

Ci hai consegnati come pecore da macello, ci hai dispersi in mezzo alle nazioni.

Hai venduto il tuo popolo per niente, sul loro prezzo non hai guadagnato.

Ci hai resi ludibrio dei nostri vicini, scherno e obbrobrio a chi ci sta intorno.

Ci hai resi la favola dei popoli, su di noi le nazioni scuotono il capo.

L'infamia mi sta sempre davanti e la vergogna copre il mio volto

per la voce di chi insulta e bestemmia, davanti al nemico che brama vendetta.

Tutto questo ci è accaduto e non ti avevamo dimenticato, non avevamo tradito la tua alleanza.

Non si era volto indietro il nostro cuore, i nostri passi non avevano lasciato il tuo sentiero;

ma tu ci hai abbattuti in un luogo di sciacalli e ci hai avvolti di ombre tenebrose.

Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio e teso le mani verso un dio straniero,

forse che Dio non lo avrebbe scoperto, lui che conosce i segreti del cuore?

Per te ogni giorno siamo messi a morte, stimati come pecore da macello.

Svègliati, perché dormi, Signore? Dèstati, non ci respingere per sempre.

Perché nascondi il tuo volto, dimentichi la nostra miseria e oppressione?

Poiché siamo prostrati nella polvere, il nostro corpo è steso a terra. Sorgi, vieni in nostro aiuto; 

salvaci per la tua misericordia. 

I cookie vengono utilizzati per migliorare il nostro sito e la vostra esperienza quando lo si utilizza. I cookie impiegati per il funzionamento essenziale del sito sono già stati impostati.

Accetto i cookie da questo sito.