PSALMUS 49

Psalmus Asaph.

Deus deórum, Dóminus locútus est: et vocávit terram,

A solis ortu usque ad occásum: ex Sion spécies decóris ejus.

Deus maniféste véniet: Deus noster et non silébit.

Ignis in conspéctu ejus exardéscet: et in circúitu ejus tempéstas válida.

Advocábit cælum desúrsum: et terram discérnere pópulum suum.

Congregáte illi sanctos ejus: qui órdinant testaméntum ejus super sacrifícia.

Et annuntiábunt cæli justítiam ejus: quóniam Deus judex est.

Audi, pópulus meus, et loquar: Israël, et testificábor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.

Non in sacrifíciis tuis árguam te: holocáusta autem tua in conspéctu meo sunt semper.

Non accípiam de domo tua vítulos: neque de grégibus tuis hircos.

Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum: juménta in móntibus et boves.

Cognóvi ómnia volatília cæli: et pulchritúdo agri mecum est.

Si esuríero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitúdo ejus.

Numquid manducábo carnes taurórum? aut sánguinem hircórum potábo?

Ímmola Deo sacrifícium laudis: et redde Altíssimo vota tua.

Et ínvoca me in die tribulatiónis: éruam te, et honorificábis me.

Peccatóri autem dixit Deus: Quare tu enárras justítias meas, et assúmis testaméntum meum per os tuum?

Tu vero odísti disciplínam: et projecísti sermónes meos retrórsum:

Si vidébas furem, currébas cum eo: et cum adúlteris portiónem tuam ponébas.

Os tuum abundávit malítia: et lingua tua concinnábat dolos.

Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris, et advérsus fílium matris tuæ ponébas scándalum: hæc fecísti, et tácui.

Existimásti, iníque, quod ero tui símilis: árguam te, et státuam contra fáciem tuam.

Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum: nequándo rápiat, et non sit qui erípiat.

Sacrifícium laudis honorificábit me: et illic iter, quo osténdam illi salutáre Dei.



SALMO 49

Salmo. Di Asaf.

Parla il Signore, Dio degli dèi, convoca la terra da oriente a occidente.

Da Sion, splendore di bellezza, Dio rifulge.

Viene il nostro Dio e non sta in silenzio; davanti a lui un fuoco divorante, intorno a lui si scatena la tempesta.

Convoca il cielo dall'alto e la terra al giudizio del suo popolo:

"Davanti a me riunite i miei fedeli, che hanno sancito con me l'alleanza offrendo un sacrificio".

Il cielo annunzi la sua giustizia, Dio è il giudice.

"Ascolta, popolo mio, voglio parlare, testimonierò contro di te, Israele: Io sono Dio, il tuo Dio.

Non ti rimprovero per i tuoi sacrifici; i tuoi olocausti mi stanno sempre davanti.

Non prenderò giovenchi dalla tua casa, né capri dai tuoi recinti.

Sono mie tutte le bestie della foresta, animali a migliaia sui monti.

Conosco tutti gli uccelli del cielo, è mio ciò che si muove nella campagna.

Se avessi fame, a te non lo direi: mio è il mondo e quanto contiene.

Mangerò forse la carne dei tori, berrò forse il sangue dei capri?

Offri a Dio un sacrificio di lode e sciogli all'Altissimo i tuoi voti;

invocami nel giorno della sventura: ti salverò e tu mi darai gloria".

All'empio dice Dio: "Perché vai ripetendo i miei decreti e hai sempre in bocca la mia alleanza,

tu che detesti la disciplina e le mie parole te le getti alle spalle?

Se vedi un ladro, corri con lui; e degli adùlteri ti fai compagno.

Abbandoni la tua bocca al male e la tua lingua ordisce inganni.

Ti siedi, parli contro il tuo fratello, getti fango contro il figlio di tua madre.

Hai fatto questo e dovrei tacere? forse credevi ch'io fossi come te! Ti rimprovero: ti pongo innanzi i tuoi peccati".

Capite questo voi che dimenticate Dio, perché non mi adiri e nessuno vi salvi.

Chi offre il sacrificio di lode, questi mi onora, a chi cammina per la retta via mostrerò la salvezza di Dio.

 

I cookie vengono utilizzati per migliorare il nostro sito e la vostra esperienza quando lo si utilizza. I cookie impiegati per il funzionamento essenziale del sito sono già stati impostati.

Accetto i cookie da questo sito.