PSALMUS 106

Alleluja.

Confitémini Dómino quóniam bonus: quóniam in s?culum misericórdia ejus.

Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: et de regiónibus congregávit eos:

A solis ortu, et occásu: ab aquilóne, et mari.

Erravérunt in solitúdine in inaquóso: viam civitátis habitáculi non invenérunt.

Esuriéntes, et sitiéntes: ánima eórum in ipsis defécit.

Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: et de necessitátibus eórum erípuit eos.

Et dedúxit eos in viam rectam: ut irent in civitátem habitatiónis.

Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: et mirabília ejus fíliis hóminum.

Quia satiávit ánimam inánem: et ánimam esuriéntem satiávit bonis.

Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: vinctos in mendicitáte et ferro.

Quia exacerbavérunt elóquia Dei: et consílium Altíssimi irritavérunt.

Et humiliátum est in labóribus cor eórum: infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.

Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: et de necessitátibus eórum liberávit eos.

Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: et víncula eórum disrúpit.

Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: et mirabília ejus fíliis hóminum.

Quia contrívit portas ?reas: et vectes férreos confrégit.

Suscépit eos de via iniquitátis eórum: propter injustítias enim suas humiliáti sunt.

Omnem escam abomináta est ánima eórum: et appropinquavérunt usque ad portas mortis.

Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: et de necessitátibus eórum liberávit eos.

Misit verbum suum, et sanávit eos: et erípuit eos de interitiónibus eórum.

Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: et mirabília ejus fíliis hóminum.

Et sacríficent sacrifícium laudis: et annúntient ópera ejus in exsultatióne.

Qui descéndunt mare in návibus, faciéntes operatiónem in aquis multis.

Ipsi vidérunt ópera Dómini, et mirabília ejus in profúndo.

Dixit, et stetit spíritus procéllæ: et exaltáti sunt fluctus ejus.

Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: ánima eórum in malis tabescébat.

Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: et omnis sapiéntia eórum devoráta est.

Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: et de necessitátibus eórum edúxit eos.

Et státuit procéllam ejus in auram: et siluérunt fluctus ejus.

Et lætáti sunt quia siluérunt: et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.

Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: et mirabília ejus fíliis hóminum. 

Et exáltent eum in ecclésia plebis, et in cáthedra seniórum laudent eum. 

Pósuit flúmina in desértum, et éxitus aquárum in sitim; 

terram fructíferam in salsúginem, a malítia inhabitántium in ea. 

Pósuit desértum in stagna aquárum, et terram sine aqua in éxitus aquárum.

Et collocávit illic esuriéntes, et constituérunt civitátem habitatiónis; 

Et seminavérunt agros et plantavérunt vineas, et fecérunt fructum nativitátis. 

Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis; et juménta eórum non minorávit. 

Et pauci facti sunt et vexáti sunt, a tribulatione malórum et dolóre. 

Effúsa est contémptio super príncipes; et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.

Et adjúvit paúperem de inópia, et pósuit sicut oves famílias. 

Vidébunt recti, et laetabúntur; et omnis iníquitas oppilábit os suum. 

Quis sápiens et custódiet haec? et intélliget misericórdias Dómini?



SALMO 106

Alleluia.

Celebrate il Signore perché è buono, perché eterna è la sua misericordia.

Lo dicano i riscattati del Signore, che egli liberò dalla mano del nemico e radunò da tutti i paesi, dall'oriente e dall'occidente, dal settentrione e dal mezzogiorno.

Vagavano nel deserto, nella steppa, non trovavano il cammino per una città dove abitare.

Erano affamati e assetati, veniva meno la loro vita.

Nell'angoscia gridarono al Signore ed egli li liberò dalle loro angustie.

Li condusse sulla via retta, perché camminassero verso una città dove abitare.

Ringrazino il Signore per la sua misericordia, per i suoi prodigi a favore degli uomini;

poiché saziò il desiderio dell'assetato, e l'affamato ricolmò di beni.

Abitavano nelle tenebre e nell'ombra di morte, prigionieri della miseria e dei ceppi,

perché si erano ribellati alla parola di Dio e avevano disprezzato il disegno dell'Altissimo.

Egli piegò il loro cuore sotto le sventure; cadevano e nessuno li aiutava.

Nell'angoscia gridarono al Signore ed egli li liberò dalle loro angustie.

Li fece uscire dalle tenebre e dall'ombra di morte e spezzò le loro catene.

Ringrazino il Signore per la sua misericordia, per i suoi prodigi a favore degli uomini;

perché ha infranto le porte di bronzo e ha spezzato le barre di ferro.

Stolti per la loro iniqua condotta, soffrivano per i loro misfatti;

rifiutavano ogni nutrimento e già toccavano le soglie della morte.

Nell'angoscia gridarono al Signore ed egli li liberò dalle loro angustie.

Mandò la sua parola e li fece guarire, li salvò dalla distruzione.

Ringrazino il Signore per la sua misericordia e per i suoi prodigi a favore degli uomini.

Offrano a lui sacrifici di lode, narrino con giubilo le sue opere.

Coloro che solcavano il mare sulle navi e commerciavano sulle grandi acque,

videro le opere del Signore, i suoi prodigi nel mare profondo.

Egli parlò e fece levare un vento burrascoso che sollevò i suoi flutti.

Salivano fino al cielo, scendevano negli abissi; la loro anima languiva nell'affanno.

Ondeggiavano e barcollavano come ubriachi, tutta la loro perizia era svanita.

Nell'angoscia gridarono al Signore ed egli li liberò dalle loro angustie.

Ridusse la tempesta alla calma, tacquero i flutti del mare.

Si rallegrarono nel vedere la bonaccia ed egli li condusse al porto sospirato.

Ringrazino il Signore per la sua misericordia e per i suoi prodigi a favore degli uomini.

Lo esaltino nell'assemblea del popolo, lo lodino nel consesso degli anziani.

Ridusse i fiumi a deserto, a luoghi aridi le fonti d'acqua

e la terra fertile a palude per la malizia dei suoi abitanti.

Ma poi cambiò il deserto in lago, e la terra arida in sorgenti d'acqua.

Là fece dimorare gli affamati ed essi fondarono una città dove abitare.

Seminarono campi e piantarono vigne, e ne raccolsero frutti abbondanti.

Li benedisse e si moltiplicarono, non lasciò diminuire il loro bestiame.

Ma poi, ridotti a pochi, furono abbattuti, perché oppressi dalle sventure e dal dolore.

Colui che getta il disprezzo sui potenti, li fece vagare in un deserto senza strade.

Ma risollevò il povero dalla miseria e rese le famiglie numerose come greggi.

Vedono i giusti e ne gioiscono e ogni iniquo chiude la sua bocca.

Chi è saggio osservi queste cose e comprenderà la bontà del Signore.

I cookie vengono utilizzati per migliorare il nostro sito e la vostra esperienza quando lo si utilizza. I cookie impiegati per il funzionamento essenziale del sito sono già stati impostati.

Accetto i cookie da questo sito.